Halloween deel 2

De speurtocht of speuren naar een tocht ofzo.

Pfffffff….fffffffffff. Dat is voorbij. Op 31 oktober, afgelopen zondag, ben ik met mijn vijfjarige Halloween-fan op griezelspeurtocht geweest. Nou ja, Halloween-lightversie dan wel want het was georganiseerd voor kinderen. Nu is hij, geloof ik, genezen. Want het bleek toch niet zo onschuldig te zijn als gedacht. De speurtocht (tussen hele grote aanhalingstekens) was wel leuk georganiseerd, maar mijn ding is het niet, ben ik heel eerlijk in. En gisteren was het Allerheiligen en hoewel ik al heel lang niet meer een bezoeker of fan van de Rooms-Katholieke Kerk ben geef ik absoluut de voorkeur aan Allerheiligen boven het Amerikaanse griezelfeest. Je zou door alle gekte eromheen nog vergeten waar het werkelijk om draait. Een mede-moeder aan school vertelde gisteren dat ze vrijaf was vanwege Allerheiligen want ze werkt in Duitsland. Dat betekent hier in het zuiden een invasie van koopjestoeristen, ook een soort horror eigenlijk. Je weet in ieder geval dat je die dag zéker niet (!) naar Ikea moet gaan voor een paar opbergdozen en nieuwe kussentjes voor op de bank. Maar oké alle gekheid op een stokje, ‘ Allerheiligen, verrek ja’, dacht ik. ‘Dat is hier niet meer’. Maar nog even en dan is 31 oktober in Nederland wel/ook een nationale vrije dag vanwege een nieuwe traditie. Dag Sinterklaasje, hello Halloween. Getsie derrie. Want zo gaat dat. Steeds meer wordt dit kleine landje een miniatuurmodel van Amerika.

Eén oog een beetje open:
Ik kan ondanks mijn antipathie wel beoordelen of een feest-evenement-speurtocht geslaagd is of niet. En deze was qua griezelgehalte wel geslaagd. Zelf ben ik absoluut geen horror-fan, in tegenstelling tot mijn jongere zus. Die geniet er wel van, slurpt haar drankje er gezellig bij weg en ik zit achter een kussen met één, door de wimpers heen glurend oog geopend, om het hoekje van het kussen te kijken. Meer wil ik niet, durf ik niet, moet ik niet. Luguber, onbegrijpelijk, belachelijk. Alsof er niet genoeg gruwelijkheden in de wereld bestaan. Nee, laten we er nog een paar bij fantaseren, de wereld is nog niet eng genoeg.

Heilige Koe Amerika:
In mijn vorige blogs schreef ik al dat het voor mij een overgewaaid dingetje is waaraan wij Nederlanders vooral waarde hechten vanwege de verkleedopties die in dit feest zijn opgenomen en vooruit, omdat het van Amerika komt. Want o heilige koe dat het is. Maar het blijft niet bij verkleden, het is ook professioneel schminken, op het af.grij.se.lijk.e af! Sommigen te eng, te onsmakelijk. Dit komt regelrecht uit films, tot aan het karakter aan toe: It, de clown van Stephen King, Samara uit de film, The Ring, Karakters uit Saw…brrrrrr….vreselijk. Ja je vraagt je natuurlijk wel af, hoe weet je dat dan? Als je de films niet kijkt…ja. Die heb ik dus wel gekeken. Ooit, ver verleden. De nieuwe It overigens niet. Eéntje was genoeg, dankjewel.

Waar halen ze het vandaan:
Even alle gekheid op een stokje; soms vraag ik mij af waar een schrijver/scenarioschrijver die gruwelijkheden vandaan haalt. Geldt overigens voor meer genres van films. Zelf ben ik wel fan van een goede (vaak Scandinavische) thriller waar je ook de stuipen op het lijf worden gejaagd. Maar het blijft een gekke gedachte dat het ons prikkelt. Tegelijkertijd vraag ik mij dan af of er ook moordenaars, ontvoerders en meer van ja...wat(?) wellicht inspiratie (klinkt echt heel erg stom) opdoen bij het zien van een film of dat een tekstschrijver inspiratie opdoet bij het inzien van dossiers van veroordeelden en zaken. En hoe dat werkt? Een kwestie dus weer van het kip&het ei-verhaal. Enfin. Het zit erop. Volgend jaar gaan we “gewoon trick en treaten , hè mam!!??!!!” “Ja schat, liever wel!”

Fijne dag nog,

Liefs Charlotte.