Ik wil mij voorstellen.

Mijn naam is Charlotte,  45 lentes jong en ik ben toe aan een nieuwe stap in het leven. Niet zo dramatisch als het klinkt maar het is wel een feit. Ik woon samen met een prachtige langverwachte zoon, een (eindelijk) leuke man en heb een leuk en goed leven. Diverse afgeronde opleidingen, lees, met een diploma in the pocket, mooie (maar intensieve full-time) banen in het verleden gehad, veel gereisd, ook voor mijn werk, sinds 8 jaar zelfstandig ondernemer. Klinkt leuk, en dat was en is het ook. 

Maar soms kriebelt en knaagt er gewoon wat aan mij. Zoals dat bij velen zal zijn. Mijn onzekerheid, geen voldoening meer halen uit de dingen die je hebt gedaan, hebt gestudeerd of waar je nu mee bezig bent. Een niet te verklaren rusteloosheid. Met soms een beetje spijt dat je een laatbloeier bent en er wat kansen zijn blijven liggen (eigen schuld dikke bult in mijn geval, het had wel gekund maar ik was er simpelweg te volgzaam, te onzeker en misschien ook wel te lui voor). Enfin, het verleden kan ik niet veranderen maar wel van leren. 

Gelukkig is er iedere dag de kans om het anders aan te pakken, te verbeteren of wel die dingen te doen die je leuk vindt en nog uitvoerbaar zijn. Je bent nooit te oud om iets nieuws te leren. Dat doe ik bijvoorbeeld door twee keer per week extra aandacht te geven aan een bijzonder gerecht, ik hou van kokkerelen en probeer mijn zoontje van vier erbij te betrekken (uitdaging), ik hou van boeken lezen, diverse genres en ben dus vaak te vinden in de boekhandel om de hoek. (nouja, nu door Covid-19 iets minder vaak.)
Ik ben begonnen met een moestuintje (zéér kleinschalig) om wat meer zelfvoorzienend  te worden en nu nieuw erbij ook deze blog. Daar wil ik buiten het schrijven van de teksten, mijn voldoening vinden in het invullen met mooie afbeeldingen die ik ofwel zelf maak ofwel vind op Design Seeds. Zo probeer ik ieder dag weer geïnspireerd te raken en tracht ik rust in mijn hoofd te creëeren in al die over elkaar heen buitelende gedachtes. Ik was in ieder geval niet van plan om nog voor arts te studeren ofzo. Gaat ook niet, ik kan er al niet tegen als ikzelf een naald in mijn arm krijg bij de bloedafname, laat staan als ik dat bij een ander zou moeten doen.   

In de loop der jaren ben ik er ook achter gekomen dat je voor jezelf de eigen tekortkomingen moet erkennen, bijvoorbeeld onder ogen durven zien dat je geen (goede) leidinggevende bent. Dat is een belangrijke levensles want anders blijf je iets najagen wat buiten jouw kunnen ligt. Het heeft er ook mee te maken of je iets voor de buitenwereld doet of voor jezelf. Nou en dat is een keiharde maar zeer belangrijke levensles voor mij gebleken. 

In mijn blog wil ik jullie gewoon vertellen wat ik in de loop der jaren heb ervaren, waar ik nu tegenaan loop of wat mij triggert en leg dat dan in mijn eigen woorden uit. Dus geen dure woorden hier. Gewoon, simpel, Charlotte's taal.

En als je er nu nog bent dan bedankt en veel leesplezier in de toekomst.

Liefs, 
Charlotte

afbeelding: image via: @arasacud