Ben ik weer. Klaar voor een nieuwe maar korte inkijk in mijn gedachtes. En eerlijk gezegd ben ik sinds mijn laatste blog een beetje ondergedompeld in sfeervolle zin, licht, geluk. Zelfs het gedril van de boormachines hier achterom in het buitensporig grote bouwproject kan mij even niet meer zo raken. Ideeën tuimelen weer over elkaar en ik heb het gevoel dat zich een zaadje in mijn gedachtes heeft geplant dat wel eens tot iets heel moois kan uitbloeien. Wat, dat wil ik voorlopig voor mij houden maar het welbekend gekriebel van nieuwe plannen is duidelijk herkenbaar bij mij. Dat mag ook wel na en jaar sabbatical, dat niet geheel als dusdanig voelde maar evengoed fijn was.
Pompoen, Halloween (maar eigenlijk gewoon allerheiligen):
Gisteren ben ik grote pompoenen gaan ophalen bij vrienden. Nog niet de grootste die mogelijk is maar wel de voor mij grootst mogelijke die nog redelijk te tillen of te verplaatsen valt indien nodig. En ik vind hem zo mooi dat ik er niet in wil snijden om er een Halloween pompoen van te maken. Tot groot ongenoegen van mijn zoontje. Dat is namelijk wel de wens van mijn stuiterballetje maar ik zeg nee. Dan zegt zoonlief: “waarom niet mama, hebben we dan geen pompoen snijder meer?” Dan zeg ik weer: “dat wel, maar die is te klein voor zo’n reuzepompoen en ik vind dat een beetje jammer”.
Dan komen natuurlijk eerst weer de tranen want ‘nu is het niet echt Halloween’ (ja, ik weet echt niet wat hij daar zo leuk aan vindt) om vervolgens in het boooh oooh ooooooooh en wauw te vervallen omdat er toch wel een hele grote pompoen bij ons voor de deur ligt, die mama met veel moeite moet slepen. Hij probeert hem zelf ook te tillen…Gniffel. Lukt niet.
Gek op dit seizoen. Vroeger al, nu nog en dan zal ook wel zo blijven. Afgezien van Halloween. Ik ben nog niet veramerikaniseert zoals men dat tegenwoordig noemt, en ik was het zeker ook niet van plan. De pompoenen met Halloween, ook niet geheel van overzee, is een traditie die uit Ierland komt. De jack-o’-lantern, overigens wel pas in een pompoen veranderd nadat de Ieren in Amerika waren beland. Kom ik er redelijk van af met mijn Iers blonde koppie. Daarbij, het is gewoon Allerheiligen dat ook werd veramerikaniseert.
Puntje om over na te denken:
Enfin, ik zit in een flow waar je me niet zelden, maar ook niet iedere dag in ziet. De maandelijkse perikelen zijn weer voorbij, het is nog steeds mooi weer. De blog van vorige week heeft mij aan het denken gezet. Genoeg even van het gemopper. Nu de dagen korter- en de nachten langer & kouder worden is het tijd om lampjes en kaarsjes aan te steken. Helaas wordt het tarief voor de energie (op alle fronten) wel duurder dus het kan geen kwaad om eens een beetje te stoeien met een graadje omlaag op de verwarming (hallo mooi dik huisvest) en sfeervolle lichtpunten in het huis te checken of je wel zo energiezuinig mogelijk bezig bent zonder dat je inboet aan gezelligheid want van een kleurloze tl-verlichting ben ik nooit gecharmeerd geweest. Verder hou ik van frisse lucht dus de ramen staan hier ook op de slaapkamers non-stop open en in de ochtend wordt beneden ook gelucht, dus kouder is het wel momenteel. Een huisvest is alvast een goed idee.
Spoiler:
JA en wen er maar aan. De media staan er vol van, de energierekening gaat behoorlijk wat duurder worden. En daar zit je dan met je kostenbegroting van één of twee jaar geleden in je tochthuis met enkele beglazing dat je nog moet verbouwen maar waarbij geen rekening werd gehouden met de stijgende lijn in kosten van alles wat je leven leefbaar maakt! Dat is de hypotheekverstrekker vergeten, narcistisch als ze zijn. Andere kosten bestaan voor hen niet dus leen maar tot de top en terug. Echter, die andere kosten, je weet wel; gas & licht, je boodschappen, verzekeringen, OG- belasting, water, tanken (stroom of benzine) en ja ook de materialen voor het verbouwen van je hut, kleding en ga maar door die je niet kunt aftrekken bij de belastingopgaaf, worden duurder. Was het al krap? Spoiler, wordt nog erger! Dus ga maar breien voor je nieuwe vestje. Da’s bovendien duurzaam. Troost: vervelender wordt ik niet vandaag.
Best scary:
Anyways, ik bedenk mij ook net dat ik nog kaartjes moet reserveren voor de Halloween speurtocht met pompensoepje en frietjes voor de kleintjes. Met scary-actors. En daar twijfel ik. Want volgens mij zijn die scary-actors best wel heftig en weet ik niet of mijn vijfjarige daar al aan toe is. Hij is wel stoer hoor. Maar vandaag hebben we alvast een masker gekocht voor zijn outfit ( zo zegt hij dat ook) dat hij vet cool vindt (zo zegt hij dat dus ook) maar toen màmaaa het masker opzette betrok zijn gezichtje tot een zeer ernstig propje en zei hij dat dat best scary was (ook dat zei hij op die manier). “Doe maar niet mama, ik vind je zo mooi!” zucht zwijmel, precies zijn vader. Ik snap alleen niet wat hij zo leuk vindt aan Halloween? Mij is die trend volledig ontgaan en ik denk ook alleen maar: ‘Nog een verkleedfeestje, zucht, Carnaval, in winter-voorjaar, de 11e-van de 11e in herfst, Oktoberfest (ook al zo’n verkleedfeest geworden), Halloween…My god…wat komt nog? Ben ik iets vergeten? Vast.
Maar ja, de mens moet feesten, althans, veel mensen, ik niet meer zo. Ik heb mijn porties beleefd, toen het ook nog echt leuk was….Owh, dat klinkt oud, word ik oud? Getver, ik ben oud aan het worden!
Gniffel gniffel, gna gna. Wordt ik nog een goeie, ouwe heks met Halloween!
Liefs
Charlotte
Reactie plaatsen
Reacties