Deze lentedag

Vandaag, 12 april 2022 is een prachtige lentedag. Althans, dat belooft het te worden. Stralend zonnetje, het gezin is nagenoeg hersteld van griep en verkoudheid, zoonlief gaat met een lach op het gezicht naar school. En dat laatste is een verschil met pak em beet twee maanden geleden. Ik verdenk de stuiterbal ervan dat het vooruitzicht van een aanstaande vakantie en andere vrije dagen in de zeer nabije toekomst daar heel veel mee te maken hebben maar het werkt en het is heel verademend.

Enfin, evengoed trekken andere zaken in het leven dan wel weer als een grijze schaduw over mijn gemoed. Op zo’n moment ben ik altijd weer blij dat het krijgen van een depressie blijkbaar niet in mijn genen zit omdat ik toch altijd weer een stukje blauwe lucht en een stralende zon aan de horizon ontwaar. Maar eerlijk is eerlijk, ik wil ook wel eens in mijn schulp kruipen en denk: krijg toch allemaal de kolere, ik doe niet meer mee. Reken niet op mij, ook ik ben moe, ook ik ben niet vrolijk, ook ik vind dat de mens niet deugt, niet eerlijk is, hypocriet is, inhalig en egocentrisch. Maar dat stemmetje hè, dat eeuwige stemmetje. Niet dat ik vind dat ik de wereld kan redden, maar ik kan wel het stukje in mij omgeving zonnig en gelukkig proberen te houden. Dat is het waard. Maar wat kan mij dan in een mineurstemming brengen, vraag je je misschien af? Nou feitelijk de tegenstrijdigheden van het leven. En dan vandaag voornamelijk de haaks op elkaar staande nieuwsberichten in de krant. Komt ie:  

‘Nieuwbouwwoning onbetaalbaar’
Zoals ik al schreef, laatst in mijn vorige blog, veel geld hebben is slechts voor de happy few haalbaar. Zo blijkt wel uit de eerste krantenkop die ik hierboven noteerde. Want wat blijkt, een maximale hypotheekopname momenteel is voor de meeste mensen geen haalbare factor: een fulltime loodgieter (= 40 uur)  en een parttime leerkracht (= 28 uur) krijgen een maximale hypotheek van 280.000! En voordat je roept, ja het is tegenwoordig zo duur: DAT WAS HET IN MIJN TIJD OOK! Want de rente stond 4 x zo hoog als de rente nu en ik kon ook ‘maar’ een hypotheek van 135.000 krijgen bij een fulltime salaris. En betaalde dus evenveel rente voor dat lage bedrag als tegenwoordig voor een 4 ton-hypotheek.  Je was jong, je was één groot vet risico voor de bank, want job hopper was het etiket dat je destijds opgeplakt kreeg al was je dat misschien niet, er was een kredietcrisis gaande (en dat zou echt nooit meer goedkomen) en ouders die garant staan voor jou, nouuuuu dat was toen nog niet zo’n term die je veel hoorde. Ja 25-jarige, er is onder de eindstreep niet heel veel veranderd want de kansen op de huizenmarkt zijn maar voor korte duur gunstig geweest, voor de Happy Few, alweer. Kansen? Hadden wij ook niet of weinig, want het was ook toen onbetaalbaar. Net zo goed. Appartement (te) duur gekocht, markt stort in elkaar, appartement met groot verlies verkocht. Restschuld.

Voorbeeldje: Toen ik 25 lentes oud was, huurde ik mijn appartement want koop was uitgesloten! Huur was ook moeilijk daar niet van maar net iets haalbaarder. Voor koop? Daar moest je een jaar of 30-35 voor zijn. Sparen, baanzekerheid hebben, een solide relatie was ook wel een pré. Je ging voor een tussenligger, want dat was betaalbaar, 3 slaapkamers en een badkamer/douchehok, wel vlak bij groen, liefst niet in het centrum maar ook niet te ver ervan verwijderd. Opknapper mocht, zeker. En als je mazzel had kon je voor de deur parkeren. Dat waren de eisen. Hoe anders nu. Een half vrijstaand of vrijstaand huis met tuin géén postzegelformaat!  Vier slaapkamers en garage. Tja en die zijn nogal schaars. En nee, niet omdat ‘oude mensen van 40- en 50 jaar’ die woningen bezet houden. Want een veertiger en vijftiger is geen oud mens. Dat zijn mensen die midden in het leven staan met misschien nog jonge kinderen (ja die hebben wij nog ja) en ambities.

Er zijn geen woningen beschikbaar omdat:
- de overheid heeft besloten dat we allemaal zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen en dus de bejaardenhuizen werden gesloten. Daarmee hou je een hele grote groep woningen bezet met mensen die eigenlijk niet echt meer voor zichzelf kunnen zorgen. Dat doen de kinderen van 40-en 50- en 60 jaar oud wel voor de overheid. Die generatie die ook nog een drukke baan hebben (35+ uur per week) en nu ik erover denk, jouw ouders dus, lieve twintiger en dertiger.
- omdat er heel veel oude woningen werden gesloopt want het was te duur om te onderhouden.
- omdat we in een pokkenklein land wonen dat overvol is. Helaas niet van natuur, maar wel van landbouw, veeteelt, woningbouw en industrie. En mensen natuurlijk. Zeg maar, we stikken eigenlijk zo’n beetje. Maar dat maakt niet uit. Dood gaan we toch, nietwaar, ‘over-nuchtere’ generatie?
- Omdat we niet willen delen. Iedereen wil alleen(!) in een eigen woning wonen. Nee, echt niet voor iemand zorgen, gétver. Het idee alleen al, je leven is al zo druk…………………..
Kanttekening: ik snap het hoor, echt, maar er zoveel meer aan de hand.

Volgende kop:  ‘Meer multimiljardairs dankzij cryptomanie’.  
Zoals ik al schreef laatst: veel geld hebben is slechts voor de 'Happy few'. Zo blijkt ook uit dit artikel.
Ben je dertien jaar geleden ingestapt? Ja, dan heb je prijs, jij bent één van die happy fewwwwwww.
Negentien mensen wereldwijd, om precies te zijn. Ik bedoel maar. En dan de foto bij die kop. Het krioelde er van de mensen op de cryptobeurs in Florida. Dus als je even krap zat, helaas, de beurs die je alles kon vertellen over dit fenomeen was overzee en we weten, een vliegticket is best prijzig. Een groeiend aantal particulieren stapt nog in de bit coin. Grappig feitje; ze wantrouwen allemaal de bestaande valuta. De valuta waarmee je je eerste huis koopt, waarmee je ouders je studie(s) hebben betaald, je eten en kleding mee hebben betaald, je hobby’s, je verjaardagscadeaus, vakanties enzovoort. Misschien (als je heel veel geluk hebt, je eerste eigen auto?)…maar goed, staat je vrij, ik zou ook wel wantrouwend staan tegenover die eerlijk verworven valuta. Moet je veel te hard voor werken joh, is niks. Word je moe van. Bit coin is de shit!

En dan de laatste: ‘Bijna over de datum is de nieuwe goudmijn’.
Ik werd er stil van. Nog steeds. Dit is dus mis in onze maatschappij, met ons als mens. Dit gaat dus om een supermarktconcept, en echt, het idee is prachtig, dat de verkeerde mensen trekt. Het is bedoeld, en iedereen die mij kent weet dat ik mij dit heel erg aantrek, voor de mensen die hun dagelijkse boodschappen, hun dagelijkse behoefte dus, zelfs niet eens meer bij de Aldi kunnen betalen! De Aldi:
De goedkoopste supermarkt van Nederland en zelfs daar je boodschappen niet…meer…kunnen… betalen. Laat dat eens even tot je doordringen. Nou, twee opvallende dingen stonden in dit artikel. Eén ervan heb ik ooit al eens aangekaart: Het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (het NIBud) weet niet (!) wie de mensen zijn die zelfs hun boodschappen bij de Aldi niet meer kunnen betalen maar ook niet bij de voedselbank terecht kunnen.

Datzelfde instituut dat voor jaren geleden zei dat de gemiddelde Nederlander 50.000 euro spaargeld op zijn rekening heeft staan. (Ik weet het ze krijgen ook maar de cijfers van het CBS) Je weet wel, het CBS het instituut dat alles en iedereen over één kam scheert. Waar ze geen enkele notie-benul-besef hebben dat ze de happy few, zoals bijvoorbeeld die twee broers die 4 miljard bezitten, niét in hun berekening van een gemiddelde Nederlander moeten meenemen. Dat is namelijk wensdenken. Een land en haar burgers rijker maken dan ze zijn. Je kop in het zand steken. Dat is precies wat er hier in Nederland (en niet alleen hier) aan de hand is. Ik hoef daar verder geen woorden aan vuil te maken.
Verderop in het artikel staat het volgende opvallende feit: het trekt de ‘verkeerde ‘ mensen aan: Namelijk De koopjesjager, die het eten en drinken onder de neus van de worstelende burger vandaan koopt. Mevrouw R. Ja, ze staat met haar naam in de krant: heeft net een doos Heineken ingeladen,” iets wat haar zoons wel zullen waarderen”. “Het is de eerste keer dat ik hier kom” zegt ze. “Tip van een vriendin. Ik kan nog goed rondkomen maar het is verdrietig dat voor zoveel mensen alles zo duur wordt”. (?!) Ze zegt nog meer maar….. Ik word stil, mij valt niks meer in, voel me wat verdrietig en heb tegelijk ook met deze mevrouw te doen. Want ik denk dat er commentaar gaat komen. En ik voel en zie en bespeur de tegenstrijdigheden wetende dat ik er niks aan kan doen. Niet aan dat gevoel en niets aan de tegenstrijdigheden. En ik kijk maar eens naar de blauwe lucht en voel de zon langs mijn gezicht strijken en denk alleen maar aan zoveel mogelijk te genieten van het leven, die prachtige lentedag, 12 april 2022.

Liefs Charlotte.