Hallo daar, we zijn inmiddels in de derde week van januari aangekomen en ik weet bijna zeker dat ik nog nooit zo ontspannen een nieuw jaar in ben gerold als dit jaar. Althans, in mijn volwassen leven dan want als jong kind kan ik me helemaal niet voorstellen dat ik mij ooit veel anders gevoeld heb dan eenvoudig gelukkig. Ja, misschien op een enkele huilbui na, als gevolg van een valpartij of iets minder leuke bezigheden op school maar serieuzer dan dat wordt het toch niet.
Nu kun je je afvragen waar dat aan ligt, dat ontspannen gevoel. Voor mij is dat gemakkelijk te verklaren, één reden is dat ik al mijn goeie voornemens al in het vorige jaar heb gemaakt én ermee begon voordat de jaarwisseling een feit was. Dus ik hoef mij niet gelijk in de eerste twee weken schuldig te voelen over een falen/afhaken/niet nakomen van afspraken die ik met mijzelf heb gemaakt. Want een nieuw jaar geeft een soort van verplichtingen in de trant van; en nu moet alles anders! Terwijl dat het hele jaar door kan. Als ik iets wil veranderen is de beste keuze om gelijk daad bij het woord te voegen.
Anders ga je uitstellen en ja zoals ons moeder vroeger al zei (ontken het maar niet, ook die van jou deed dat); “Van uitstel komt afstel!” Brrrrr….een gemeenschappelijke factor. Allemaal met dezelfde woorden om de oren geklapt. En tegelijkertijd kun je zeggen… hoe waar! Dat heeft overigens niks met de wijsheid van je moeder te maken. Het is een simpel en op zichzelf staand feit. Zo zitten wij mensen in elkaar. Oké, op een enkeling na dan. Maar het waarschuwt, en is ook op waarheid berust. Als je iets uitstelt, versloft het, verhuist naar de achtergrond en uiteindelijk vergeet je het en neem je je het volgende nieuwe jaar weer voor. Alweer 52 weken in je leven die aan dat ene doel voorbijstreefden.
Heel bewust ben ik pas deze week weer achter de PC gekropen om mijn gedachtes de digitale wereld in te slingeren. Dan zijn de eerste opstartproblemen van het nieuwe jaar wel weer achter de kiezen (dacht ik) en de blauwe maandag hebben we ook weer gehad (dacht ik). Al heb ik daar zelf weinig tot geen last van maar volgens mij zowat de hele kleuterklas van mijn zoon wel. Of in ieder geval een verlengde daarvan, de donkerblauwe dinsdag. Mijn zoon was gisteren behoorlijk dwars, vandaag de hele klas, zo bleek bij de ingang van de school.
Het is ook wat, die kleuters van tegenwoordig moeten zo veel. Gisteren hebben ze de toets gehad, op een maandag (!), en zonder dat ik er iets over had gehoord. Want had ik het geweten dan had ik de stuiterbal nog even kunnen voorbereiden dat hij een half dagje beetje stil moest zitten om sommetjes en raadseltjes op te lossen. Nou niet dus. En nu ben ik er zeer over ontstemd, ten eerste dat ik er niks van af wist, ten tweede dat dit op een maandag gebeurt (vreselijkste dag van de week voor mijn vijfjarige) en ten derde omdat ze überhaupt nog aan deze momentopname-waanzin deel moeten nemen.
Het is allemaal al meer dan genoeg reuring, maar nee, als klap op de vuurpijl kregen we vanochtend in alle vroegte ook nog het bericht dat een kleutergroep in thuisquarantaine moet. Bij nader inzien gelukkig niet die van ons. Maar je staat om 8.00 uur gepakt en gezakt om de deur uit te gaan richting school en ping-ping je telefoon geeft ineens berichtjes, je leest quarantaine, kleuters, met ingang van nu en je denkt…euh, ik sta klaar…om naar school te gaan…om te gaan werken…en we liggen al met 3-0 achter!!!! Vervolgens de ouder-app die ontploft en de eerste 5 minuten (die zeer kostbare laatste minuten thuis) ben je alleen maar bezig met mails uitpluizen en appjes beantwoorden. Maar pfff, wij hadden witte rook, het sein op groen en naar school, met een stress slip achter in je ruggengraat en de lichtgrijze wolk boven je hoofd met het tekstballonnetje: “Daar gaan we weer!” Want de voorbode is er…..meer hoef ik hierover niet te zeggen. De waanzin, de uitval, de stress, de opstandigheid die ermee wordt gecreëerd. Het laatste stukje wordt steeds hobbeliger. Maar we zijn zover gekomen. En we zullen doorgaan. Ook in 2022 gaan we leuke dingen beleven en goede voornemens maken waarmee we gelijk kunnen starten. Waarom wachten, dat heb je al lang genoeg gedaan. Begin, vandaag nog.
Ik hoop jullie nog van veel verhalen te mogen voorzien.
Tot gauw,
Liefs Charlotte.
Reactie plaatsen
Reacties