Nou, ben ik weer ... even.

Nou,

Het is zoeken naar een plekje in de agenda om mijn blog te schrijven. En zo tegen de vakantieperiode aan is het zelfs top druk, daar zullen we allemaal wel over mee kunnen praten. Zelfs een ‘vrije’ dag staat volgepland met van alles en nog wat. En enkele (nee de meeste) dingen zijn dan toch weer verplichtingen. Dan komen daar ook de onverwachte dingen tussendoor, een vergadering die nog even snel ’s avonds wordt gepland, een oppas die ziek is en niet kan komen…nou. Bovendien is er op dit moment zoveel aan de hand in het land. Dat ik er echt tureluurs van word. Beetje terughoudend ook. Voordat je er erg in hebt krijg je onbedoeld, ongewild een dikke vette bak kots over je heen. En eerlijk? Ik doe er natuurlijk ook aan mee, niet aan die kots, maar wel aan commentaar geven, soms. Ben zelf ook niet geheel partijloos, neutraal enzovoorts.

Enfin, een fan van mij zei gisteren: “ik loop door de stad en ik denk, ik mis de blogs van Charlotte.” En op dat moment dacht ik…ja ik mis het schrijven ook. Dat heb ik ook aan haar teruggeschreven. Dus, aangezien zoonlief zoet zat te spelen met een vriendje, mijn dag sowieso heel anders verliep dan vooraf was gepland, bij deze een korte blog, gisteren gestart, vandaag gepost. Want, als mijn fans zich zelfs beginnen te melden dan wordt het wel echt tijd om weer actie te ondernemen.

Dus ik schrijf, lichtjes ontstemd, en beseffend dat ik mij hier op spekglad ijs bevind, over een artikel dat ik gisteren las. Op schreeuwboek, weliswaar, maar het was een artikel uit een dagblad.
Geen ‘Meester Bart’ maar gewoon ‘Bart’. Geen ‘jongens en meisjes’, maar ‘kinderen’. En (ieuwh) één wc-hokje voor alle leerlingen. Dat laatste kun je op allerlei manieren interpreteren maar ik lees het nu gewoon even plat en letterlijk: Eén (!) wc hokje dus voor de hele school. Dat zullen ze weliswaar niet bedoelen maar zo staat het er wel. Er wordt bedoeld; geen jongen-meisje-man-vrouw afbeeldingen meer. Je raadt het misschien al, het gaat over een genderneutrale school.
Het betoog: ‘kinderen worden vaak te vroeg gedwongen een keuze te maken’. Maar ik denk, dat de ouders een grotere lepel in de pap hebben bij het bepalen en vormen van de keuzes die een kind 'moet' maken, zeker een 5-jarige bijvoorbeeld. Weet een 5-jarige dit echt al? Of worden ze zeg maar, bespeeld? Bij mij ging het licht even uit. Waar maken we ons nu druk over? Want staan de wereldnatuurorganisaties te schreeuwen dat de natuur aan diggelen valt, dat daar vooral de mensheid debet aan is gaan wij ons in Nederland bezig houden over een ‘opgedrongen beeld’ terwijl de natuur in hoogsteigen wezen bij de bevruchting heeft bepaald dat je of een jongen bent of een meisje, en toen waren de smaakjes op. Dat je, wanneer je opgroeit, misschien het gevoel hebt dat je een meisje bent in een jongenslichaam, of andersom? Dat is iets wat ik heel goed kan begrijpen. Dat je niet weet of je een jongen bent of een meisje, daar kan ik ook nog bij. Dat je daarom graag in de loop van je leven liever naar de wc gaat waarop een poppetje staat afgebeeld met een rokje aan of een poppetje met een broekje aan, oké, prima. Maar om te zeggen dat je een mens (voorzichtigheid is hier geboden) stigmatiseert wanneer je spreekt over jongens-en meisjes denken dan ben je denk ik een halte te ver doorgereden. Want je zegt in feite dat zoon-of dochterlief dan ook niet meer mag zeggen dat hij/zij een jongetje/meisje is, dat hij/zij ook de lichamelijke kracht/charme/flair heeft die jongetjes-en meisjeseigen is, en ook van typische jongetjes-en meisjesdingetjes houdt. O sorry, stigmatiseer ik nu? Terwijl hij/zij ook van roze/blauw houdt (eigenlijk alle kleuren) met meisjes/jongetjes speelt, vindt hij/zij hartstikke leuk. Beter spreek ik nu over hen, onzijdig, is dat dan beter?

Maar bij ons thuis? Ik hoef niet aan te komen met een rokje…hoewel, hij is wel gek op Farao’s en die droegen ook rokken/jurken/gewaden. Maar om hem genderneutraal te noemen. Nee, echt niet. Ik denk zelf ook dat we hier helemaal in doorslaan. Als ik nu met mij  5-jarige over gender spreek dan zal hij mij alleen maar als een pasgeboren kuikentje aankijken en vragen: ‘wat bedoel je mama?” Ja, hij is nu eenmaal niet hoogbegaafd om dat al op 5-jarige leeftijd te weten. Het einde is zoek. Want iedereen vind wel wat van iets. Overigens kreeg ik fijne reacties op mijn betoog om het gewoon bij juf meester te houden maar één dame was het volstrekt niet met mij eens omdat ik mij over 1 van de  6131 scholen druk maakte. Maar nee, ik maakte mij niet druk, ik gaf ook gewoon een mening. Begrijpend lezen is ook zo’n vergeten begrip tegenwoordig.

Respect:
Want schaffen we juf/meester af en spreken aan bij de voornaam? Waar blijft dan nog het respect? We blaffen (voel je alsjeblieft niet aangesproken als je je hier niet in kunt vinden) over het gebrek aan respect in de maatschappij, maar dat begint bij het feit dat je in staat bent te erkennen dat er in bepaalde situaties een ‘meerdere’ is die voor jou op dat moment een regel handhaaft zoals: ‘de juf/meester is de baas in de klas’. Of bijvoorbeeld respect voor hulpverleners in het ziekenhuis: zij zijn op dat moment de ‘baas’ als jij wilt dat je beter wordt. Dan ga je toch geen vragen stellen over het spuitje morfine dat je krijgt toegediend omdat je bang bent dat ze met een hogere macht onder één hoedje spelen en je stiekem vaccineren terwijl je dat niet wilt. Zij hebben respect voor jouw wens, heb jij dat respect ook voor hen, of eigenlijk moet ik vragen, het vertrouwen? Ze hebben namelijk een eed afgelegd en die respecteren ze!

En daarom zeg ik daarover dit:
- Bij de geboorte ben je een jongen of een meisje. Dit wordt al bepaald op het moment dat je wordt verwekt. Door de natuurlijke samensmelting van mannelijk en vrouwelijk (en voor zover ik weet bij de mens, niet onzijdig) kan nieuw leven ontstaan. Dus; daar heb je zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen voor nodig ofwel de spermacel en het eitje, beiden niet onzijdig, want de man kan geen eicel produceren en de vrouw geen zaadcel. Tot zover, de wetten van de natuur. Zo getuige ook de vele andere diersoorten op de Aarde die niet kampen met genderneutrale uhm…vraagstukken. Overigens, ik spreek nu niet over het gevoel te zijn geboren in een verkeerd lichaam. Dat staat voor mij los van de discussie genderneutraliteit wat kort gezegd een gelijkheid tussen man en vrouw is. Dus geen specifiek toegekende eigenschappen, geen verschil, geen macho of zachtaardig gedrag, geen krachtpatser of keukenprinses, enfin, niks specifiek typerend voor de ja, jeetje moeilijk, uhm…ik wil namelijk niet in een hokje plaatsen … nou ja het verschil in sekse, de typerende benadering door een man of een vrouw, de typerende reactie van een man of een vrouw, de typerende gedragseigenschappen zoals we die als oermens meekregen. Maar goed we hebben allemaal een plassertje, bij de één is de boel naar buiten gezakt, bij de ander is de boel naar boven gekropen.

Ik ben ouderwets, ja ik weet het: 
Echter, zolang er geen mannelijk geschapen mensen zijn die letterlijk borstvoeding kunnen geven, de old-fashioned way zeg maar, dus zonder manipulatie, chirurgie et cetera, blijft het voor mij moedermelk en geen mensenmelk. Want dat vind ik (let wel, dat is mijn mening) al op de eerste plaats  vreemd klinken. De discussie die daarover is losgebarsten vind ik onnodig. Sorry, mijn tekortkoming in verbeelding, dat geef ik grif toe, maar nee. Mijn blog…dus ik schrijf dit hier, nu, zo.
- Verder vind ik ook hier weer: een kleine minderheid bepaalt voor de massa. Bij die minderheid behoren beslist ook mensen die ervan balen dat een andere (elitaire) minderheid in Den Haag, voor de grote massa bepaalt. Ja, vervelend, maar ze werden toch gekozen, en nee, klopt, het leven in Nederland is niet leuker geworden. Maar troost je, nergens niet. En als je mij vraagt waar je momenteel het beste kunt wonen blijf ik bij optie nummer één, Nederland. Dus ik vraag, alsjeblieft, stop er nou toch mee om tijd, geld, emoties et cetera te stoppen in discussies rondom Meester, juf, jongen, meisje, neutraal, moedermelk, enzovoorts. We leven in een democratie, nog wel, want we stevenen af op een ramp als we allemaal zo hardnekkig experts willen spelen. Ik wijt dit nog steeds aan de grote verderver, Social Media. Langzaamaan vind ik het zelf de slechtste uitvinding ooit. En op dit moment hebben we denk ik andere problemen aan ons hoofd. Beetje meer naar het Oosten van Europa denkende....

Want het hele probleem hier in Nederland zijn die oeverloze discussies terwijl de wereld in brand staat. Elkaar de ruimte niet meer gunnen, gevoelloze mensen die de macht hebben over de onderwereld en de bovenwereld (ik spreek niet over de regering, ik heb het dan over criminaliteit) het gebrek aan respect, corruptie, hongersnood, nog steeds en het gebrek aan kunnen genieten van het vrije leven dat we nog in Nederland hebben. Althans, nog wel. Het leven is echt te kort om elkaar zo te bekritiseren, wentelend in zelfbeklag, zelfmedelijden, ik-kom-nu-eerst-houding, egocentrische & egoïstische, zwaar aanmatigende eigen houdgreep waarin Nederlanders zich bevinden.

Gebruik die 24 uur per dag die je hebt voor de schoonheid die zich om je heen bevindt. En ja, zeker, bijvoorbeeld de natuur. En niet de gefilterde INSTAGRAM-proof verhaallijntjes, flaw less skins, zie mij mijn perfecte leven leiden(NOT, liegebeest) berichten die voorbijvliegen. Het is niet zo leuk en perfect als dat je voordoet op INSTA-FB-TIKTOK-SNAPCHAT en wat nog meer? Alweer, Social Media, leven, slechtste uitvinding ooit. Want ik zie je, ik observeer en constateer dat de meesten ongelukkig zijn omdat ze niet voldoen aan de verwachtingen van … zichzelf? Verbeter de wereld, begin bij je zelf(-respect).

Liefs Charlotte.