Ja, dat is wat ik heb over de oorlog in, om en met Oekraïne-Rusland. Het is allemaal zo verschrikkelijk wat daar gebeurt maar gelukkig (en dat durf je dan al haast niet te zeggen) tot op zekere hoogte nog wel de ver van mijn bed show. Nog wel. En ik vind het fantastisch en nobel wat zoveel mensen voor de slachtoffers van deze oorlog doen. Maar tegelijkertijd denk ik…wie gaat ons nog redden straks? Want Oost-Europa ligt (alweer) in conclaaf met West-Europa. En zoals je wel aan de aarzeling van andere wereldleiders kunt merken, niemand weet wat de oplossing/beste benadering- en afloop zal zijn van dit hele verhaal. Noch zullen wij weten, hoelang dit allemaal gaat duren. 1maand? Half Jaar? 1, 2 of 10 jaar? Van één ding kunnen we wel honderd procent zeker zijn. Er lopen mensen op deze aardbol rond die werkelijk niks , niks maar dan ook echt hélemaal niks van het verleden hebben geleerd. Haantjes, ijskonijnen zijn het. En dan laat ik het even in het midden wie hier nou aan landjepik doet en wie niet. Het laat ze koud, ze voeren een beleid van een dictator en deze mensen hebben voorstanders en tegenstanders. Klap FB open en je zult je verbazen hoeveel meningen er weer over deze crisis zijn. Allemaal oorlogs-en landkundigen. Ongelooflijk!
Niks Geleerd:
Duidelijk gaat het met de hulp vanuit het Westen niet snel en adequaat genoeg, aldus de leider van het belaagde land. Men schreeuwt (hij inmiddels ook al) om meer ballen te tonen naar (mijn god ik durf het bijna niet te typen) V.P. toe (of R-land). Maar we weten dat velen van de burgers van het aanvallende land nou ook niet bepaald op een oorlog zitten te wachten. Wie wel, toch? Ja, ik hoor het je zeggen, wie wel! En nu in deze tijd weet je eenvoudig niet meer wat je moet geloven. Nieuws kan- of is gemanipuleerd. Ik denk linksom, die denkt rechtsom, en een ander gaat rechtdoor of achteruit. De neuzen staan nergens meer dezelfde kant op. Ja mismoedig wordt je ervan.
In omni pace:
Dan kijk ik naar mij zoon, die ik nog niet betrek in deze chaos. Het nieuws staat hier niet aan voor acht uur het ’s avonds en ik denk alleen maar dat het moment zich aankondigt wanneer ik hem er echt over moet vertellen. Echter, onze vijfjarige heeft als opgroeiende kleuter nu al genoeg te verwerken, moet dit ook nog erbij? Hoe ga je dit in godsnaam uitleggen? Dus ik doe gezellige dingen met hem, zorg dat hij vrij en onbezonnen met een vriendje kan spelen op deze vrijdagmiddag, sus de kleine redetwisten die zoonlief en vriendlief hebben en zie, ze gaan in omni pace weer verder met spelen. Zo kan het dus ook. En dit zijn kleuters. Daar kunnen volwassenen zich een voorbeeld aan nemen.
Fijn weekend.
Liefs Charlotte
Reactie plaatsen
Reacties