Paar laatste woorden in 2021!

Een paar laatste woorden voordat we ons in kerstsfeer, diners en andere geneugten van het leven wentelen. Een paar laatste woorden over de stemming die heerst in de lege winkelstraten en in Nederland. Een paar laatste gedachtes die mij bezighouden en een paar laatste beste wensen voor het komende jaar.

Julius kwam ook en zag en overwon:
Het jaar 2022, waar reikhalzend naar wordt uitgekeken, net als het jaar 2021 dat deed, en welk veel hoop en verwachtingen schept. Het jaar 2022 dat al minstens voor het eerste kwart wordt opgeslokt door het gevreesde C-woord. Ik kan het niet meer horen, ik kan het niet meer zien. Waar zijn we de fout ingegaan waardoor we nu nog steeds achter de feiten aanlopen, huppelen, hobbelen, slepen, strompelen? En nee, het ligt niet aan de MP van dit land, dat is ook maar een boodschapper. Hij verzint dit hele pakket (hekel aan dat woord sinds Covid-19) aan maatregelen niet in zijn eentje. Vergeet dat niet mensen. Daarbij, ga er maar eens aan staan, slecht nieuws verkondigen. Dat paar schoentjes wilde ik beslist niet dragen afgelopen zaterdag, jij wel? Maar jij en ik en iedereen anders, daar ligt het ook niet aan. En tegelijkertijd wel. Het ligt eenvoudigweg aan het feit dat we ons niet vanaf het begin verzoend hebben met het idee dat dit virus er is, zal blijven en nooit meer zal weggaan, hooguit steeds milder wordt. Zoals Julius Caesar zei; “Ik kwam, ik zag en ik overwon”. Alleen heeft in dit geval de slechterik gewonnen. Oh nee wacht Julius was natuurlijk ook best een ‘barbaar’, niet heus maar feitelijk gezien was het gewoon een dictator. Althans, ik had ten tijde van JC echt niet in de schoenen willen staan van het volk der veroverde gebieden (de barbaarse migranten, oftewel de Germanen…hahaha, snap je) Gniffel.  

Even serieus nu:
Alle gekheid op een stokje, ik kan het allemaal niet meer horen, zien of wat dan ook en stiekem heb ik het er weer over. Wat ik alleen maar wil is dat we weer lief zijn voor elkaar. Voor zover men dat überhaupt ooit is geweest, echter nu is dat wel erg ver te zoeken. In Nederland groeit de weerstand naar het kabinet en het C-beleid, de koning en zijn familie draagt (helaas) niet bepaald bij aan het goede voorbeeld, de leider van Rusland staat te popelen om zijn defensiemachine uit te proberen, de leider van Wit-Rusland provoceert erop los richting de westerse wereld met vluchtelingen als troef in zijn hand, hoe gruwelijk. En dat alles dan nog los van alle andere ellende die er in de wereld is. Nee, ik ben niet pessimistisch, geen zwartkijker en degene die mij kent weet dat. Maar elders dan hier zou ik op dit moment echt niet willen zijn. 

Coronaplan:
Men gaat van ons vragen om met de seizoenen mee te gaan leven. Man, man, man, denk ik dan, dat is de mens zwaar verleerd en de hoogvliegers van nu zullen dat echt niet willen. Want dan lopen ze hun carrière mis, de centjes, kunnen niet meer de snelle jongen of meisje uithangen. Millenials nemen het roer over, stond er in de krant. Nou hoed je dan maar. Ze zijn handig met technologie ja en worden gezien als idealistisch. Ik citeer: ‘Ze verkiezen flexibiliteit boven zekerheid en zouden naar zeggen bovengemiddeld narcistisch en egoïstisch zijn’. Men kent het woord nee niet en is ook niet echt bezig met het milieu. Ze willen niets (of niet al teveel) doen voor hun geld en zijn de zogeheten jubelton generatie. Pa en ma staan garant. Geleende welvaart.
De hoop zit meer bij de generatie daarna. De generatie Z: ik citeer: “Ze kennen geen wereld zonder smartphones en zijn echte digital natives. Door crisisjaren die ze hebben meegemaakt (???????)  worden ze gezien als realistischer en pragmatischer dan millennials. Authenticiteit en duurzaamheid zijn key voor deze doelgroep”. Dat zijn dus de vroege twintigers van nu en jonger tot 6 jaar. Zijn al meer redzamer, brutaler maar niet te en bovendien positief ingesteld. Helaas kent deze generatie het woord nee ook nog niet zo goed. En eerlijk is eerlijk, daar had ik ook al last van toen ik jong was hoor en ik ben geen millennial en al helemaal geen twintiger. Hmmm. We zijn verwend. Door en door. Allen. Men kan een voorbeeld aan elkaar nemen, iedere generatie heeft iets bijzonders positiefs waar de ander weer van kan leren. Net als mijn belerende vinger, doen we dat allemaal (wel eens) naar elkaar, een uitzondering daargelaten. Maar terugkomend op het coronaplan van het kabinet: Leven met de seizoenen. Structureel aanpassen aan Corona. In de zomer kan meer dan in de winter. Nou, ik zou zeggen, begin maar alvast met de kippen op stok te gaan, winterslaapje hier, cocoonen daar. Zomer- en wintertijd afschaffen, dat is ook onzin gebleken. Kijken, wat nog meer, o ja, sluitingstijden voor cafés max 1.00 uur? Is dat een optie? Maar nee, we krijgen beperkende maatregelen. Dus familiefeesten alsjeblieft alleen nog maar in de zomer (?!?!?!) dus dat betekent een Australisch getint kerstfeest, denk ik dan. Want men spreekt niet over beperkte, maar beperkende maatregelen. Waar men op uit is? Dat gaat om iets heel anders dan onze gezondheid. Doordat de uitgaansstijl van de mensen wordt veranderd kan ook de steun komen te vervallen. Voel je em? Doel: geen lockdown meer volgende winter. Ben benieuwd. Noteer het.

Alweer, nog steeds:
En ergens zeurt weer dat stemmetje in mij: “er wordt nog steeds niet optimaal gepleit voor betere en gezondere levensstijl”. Maak het gezonde eten betaalbaar. Zorg ervoor dat een zak chips, roken en snoep oninteressant worden voor ons, ja is het voor mij sowieso al. Maar voor 50% van onze bevolking beslist niet. De lockdown van nu komen veel ondernemers misschien niet meer te boven. En dan heb ik het niet over een Bol reus of welke grote webwinkel. Nee, de plaatselijke ondernemer. Die bikkelt,  en hard! Ik zie de vermoeidheid in de ogen als ik mijn bestelling ga ophalen. Ze zijn het zat en ze zijn moe. En ik voel met ze mee. Net als al die voor werkgevers werkende mensen die alweer voor vervangende zorg moeten kijken. Die alleenstaande moeder die net begonnen is met een nieuwe baan en in haar proeftijd moet gaan thuiswerken met het kind aan haar rokken. Leuk…geen opvang mogelijk of in ieder geval niet voor die doelgroep. Het stadswandelingetje is sober. Het stikt hier van de drukte, maar dat komt door de opnieuw opgestarte priklocatie. De potentiële klanten van mijn lievelingswinkels en cafeetjes zie ik in de file staan voor een parkeerplekje om geprikt te worden maar een lekker drankje, broodje, gezellig na afloop of nog even de laatste kerstinkopen doen zit er niet in, helaas. Alweer niet. Het enige dat we hier doen is een hoop uitlaatgassen snuiven. Alweer.

Ik hoop dat ze zien dat ik het wel zie. Hun worsteling, dat ik meevoel met hun frustratie. En dat ik ze ondanks alles een hele fijne kerst wens. Voor iedereen. En een gezond 2022.

Tot volgend jaar.

Liefs Charlotte!