Goed maar niet genoeg

Goed is niet goed genoeg…kennelijk.

We leven in een maatschappij van meer. Meer. Meer. Meer. Ja waarom schrijf je dat niet meteen achter elkaar denk je? Nou, om het statement te maken met Meer! Rupsje Nooitgenoeg, meer koopzondagen en nog niet goed genoeg, meer geld, en nog niet geld genoeg, duurder huis, dus meer hypotheek, maar nog niet goed genoeg, meer kleding en spullen in je huis, maar nog niet goed genoeg. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Oh denk maar niet dat ik mijn handen was in onschuld. Niks is minder waar. Alleen, ik ben mij er van bewust geworden en doe er ook echt iets aan. Steeds meer, maar nog niet genoeg.

Zo ook in relaties.
We leven in een tijdperk waarin man en vrouw gelijk horen te zijn, of althans, hier in Nederland in ieder geval wel. Maar goed. De vrouw klaagt dat de man wel goed is maar niet goed genoeg. Want er kan meer gedaan worden in het huishouden, meer naar de kinderen worden omgekeken, maar dat is toch nog niet genoeg. Want poetsen vinden wij vrouwen allang niet meer leuk en het belangrijkste dat er is. Evenals sommige vrouwen dat ook vinden van een kind opvoeden. Nee, er moeten centjes verdiend worden om de poetsfiemel te kunnen betalen. Je weet wel, een vrouw die van poetsen haar hobby heeft weten (willen) te maken (ik in ieder geval niet) en geen probleem ondervindt bij het onderhouden van andermans tempel. Want denk maar niet dat men nog met de handen (want van handschoenen gebruiken tijdens het poetsen hebben we nog nooit gehoord) in dat water vol poetsmiddel (want chemische) gaan spetteren en soppen enkel omdat het huis schoon moet. Nou, 80% schoon en aan de kant is ook schoon hoor en als manlief een handje helpt (iedere week) met wat dan ook (!) scheelt dat al een hele bom werk & tijd. Meer vrije tijd voor de vrouw. Echter, de werkelijkheid is anders of wordt als anders ervaren. Er zijn namelijk vrouwen die het boeltje het boeltje laten en de poetslap aan de wilgen hebben gehangen omdat manlief ook maar minimaal in het huishouden doet. Althans, dat is de beleving. Zo ook ik, ik heb geklaagd mijn god, sommige van mijn vriendinnen hebben wat te verduren gehad wat dat betreft. Maar alles is weer goed nu. Echt goed 😉.
Ik denk ook nog wel eens aan een van mijn eerste blogs; “Jij versus je oma”.


Een inkijkje:
Onderstaand is een klein inkijkje in het verloop van mijn dag gedurende de afgelopen 5 jaar. Daar vermeld ik gelijk bij dat de lijflijke zorg voor onze zoon, zonder overdrijven, 98% voor mijn rekening kwam en veelal nog steeds komt. Wat bedoel ik daarmee? Nou, alles wat op onze zoon aankomt qua verzorging.

Babyfase:
Voeden, ook ’s nachts (want borstvoeding), verzorgen, mijzelf ook natuurlijk, beiden aankleden, ontbijten (ik dan) structuur brengen in de slaapjes en het verzorgen van de baby, wandelen, voeden, baby’s ontwikkeling stimuleren, zoals omrollen, kruipen, lopen en noem maar op. Tussendoor de gehele dag luiers verwisselen (serieus op een hand na echt alle pampers)’s avonds voeden, verzorgen en in bedje leggen met het ritueeltje want van kleins af aan al voorgelezen.

Tussendoor probeerde ik te werken én:
- Deed ik boodschappen (wat in het begin met een baby in de maxi cosi een beproeving was),
- hield ik het huis aan kant, stofzuigen en zo, want kat en veel haar,
- toilet schoonhouden,
- wassen & strijken (doet manlief ook)
- koken en zo wat kleine prul.
- Tuin bijhouden, blad en bloem.
- Hobby? Nul tijd voor. In de babyfase ben je daar naast alle andere dingen ook gewoon te moe voor. Constant.

Peuter:
Na een geradbraakte nacht want peuter heeft een fase met slaapprobleem, opstaan (veel te vroeg want peuter staat zomer en winter om 5uur in de ochtend aan bed, met een beetje geluk kwart voor 6), verzorgen hij en ik, aankleden, hij en ik, ontbijten hij en ik, entertainen, pampers verschonen, slaapjes verzorgen, weer spelen, eten verzorgen, ’s avonds naar bedje brengen inclusief verhaaltje en de hele mikmak, 2 x per week ook van en naar de oppasjes brengen/halen van en naar KDV brengen/halen, uitstapjes zoals dierentuin en speeltuin. Echt alles voor mijn rekening.
Tussendoor hetzelfde riedeltje van werken, huishouden, koken etc.
Hobby? Begint langzaam maar heel, heel langzaam, nog niet genoeg.

Kleuter/heden:
Opstaan, verzorgen, (aankleden doet hij zelf), ontbijt klaarmaken, lunch voor school klaarmaken, tanden poetsen doet hijzelf, ik kijk altijd goed na. Tasje voor school klaarmaken en controleren. Hup in auto, naar school brengen. Uit school halen al dan niet te voet, even de dag doornemen, al naar gelang wat we hebben te doen  (bv vriendjes op bezoek), zwemles, even relaxen en hup avondeten maken want zoonlief alweer honger, eventueel verstoppertje spelen tussendoor, tikkertje kan ook. ’s Avonds naar bed brengen inclusief verzorgen en verhaaltje en de hele mikmak.
Tussendoor:
hetzelfde riedeltje van werken, huishouden, boodschappen, koken etc.
Hobby? Ja hoor, nu wel. Maar ook meer werk erbij.

Kenmerk van mij:
ik sta nooit stil, of ‘uit’ zoals men dat tegenwoordig wel eens gekscherend zegt. Stilzitten behalve wanneer dat werk gerelateerd is, kan ik niet. Ook vandaag niet. Het is zondagmiddag en ik schrijf mijn blog. Dat is een leuke bezigheid en ik heb nu weer even ruimte. Zoonlief is namelijk “uit eten” bij zijn zus. Manlief kijkt F1 en wie weet wat morgen is waardoor ik er niet aan toekom.

Enfin…inmiddels is het maandagochtend er kwam vanalles tusssen zoals verwacht. Maar nu heb ik even een heerlijke en ontspannen wandeling gemaakt, frisse neus, socializen, hoofd weer op reset. En nu ga ik door. Het is goed zo. Echt goed.

Een hele grote en dringende kanttekening bij mijn inkijk in het leven:
In financieel opzicht heb ik geen kopzorgen wat al het andere waarover ik zeur(de) in een heel ander perspectief zet. Manlief werkt hard en veel. Is iedere dag lang onderweg, vroeg de deur uit, laat thuis. Hij is (al zou hij het willen) niet eens in staat geweest om de lijflijke zorg überhaupt op zich te nemen. Qua tijd niet. En ik wel. Nu wordt het gemakkelijker want onze zoon is al behoorlijk zelfstandig. De laatste twee weken hebben we iets meer van de aanwezigheid van man- en vaderlief mogen genieten. Maar dat is nog niet genoeg naar mijn zin, en ook weer wel! Ja wat wil je nou, ik hoor het je denken. Kijk, hij maakt tijd en ruimte voor ons vrij en ieder maakt tijd en ruimte voor zichzelf vrij. Dat is een heel belangrijk gegeven. Je hoeft ook niet op elkaars lip te zitten, het wekt irritaties. Relaties waarbij er altijd iemand thuis was wanneer ik thuis kwam, dat tijdperk hebben we gelukkig achter ons. Dat was ook niet altijd even gezellig en gemakkelijk. En voelde gewoon niet goed. 

Eigen tijd, eigenheid:
Iedereen heeft wel eens behoefte aan eigen tijd. Net als iedereen wel een behoefte heeft aan klagen. Alleen, ieder mag ook eens inzien wat een ander allemaal doet of kan doen om jouw (dagelijkse) leven te verlichten, te veraangenamen. Je mag voor jezelf opkomen maar vergeet niet dat die ander dat ook doet. Het tijdperk van moeizame relaties heb ik reeds lang achter mij gelaten Die passen ook in het rijtje van goed, maar niet goed genoeg. Inmiddels heb ik daarin mijn rust en de overtreffende trap van alles gevonden. Ik ben altijd op zoek geweest naar meer, anders, maar dan niet in materiële zin van het woord maar in de geestelijke uitdaging, volwassenheid, emotionele aanwezigheid en begrip, lief zijn voor elkaar zonder dat je je eigen standpunt uit het oog verliest. Het mag eens knallen, niet te vaak. Echter alleen maar zoete, lieve tafereeltjes zijn ook niet gezond. Eén van de twee is zich dan aan het inhouden.
Af en toe openstaan voor de mening van een ander is echter niet verkeerd. Niemand vraagt van jou om je mening bij te stellen, te veranderen of anders te gaan denken. Maar alles in een ruimer perspectief proberen te bezichtigen kan verhelderend werken. En dat werkt ook goed. Echt goed.

Fijne middag nog, 

Liefs Charlotte.