Magie!

De laatste weken van het jaar zijn alweer aangebroken. Een tijd van samenzijn, rust (ahum) en lekker keuvelend op de bank filmpjes kijken (dubbel ahum, ja, 30 jaar geleden misschien). De afgelopen drie maanden zijn in sneltreinvaart voorbij gevlogen en hebben zich voorgoed de plaats toegeëigend van voltooid verleden tijd. Zucht, zucht en altijd word ik weer een beetje sentimenteel rond deze tijd van het jaar. Heerlijk versieren, overal kleine lichtjes aan enzovoorts. Voor degene die geen FB hebben of ‘raadplegen’; we waren dit jaar rijkelijk laat met de boom optuigen. Wat mij net doet realiseren dat het aftuigen van de boom ook weer snel zal plaatsvinden. Wat betekent dat ander lopende zaken ook weer binnen afzienbare tijd gaan plaatsvinden. Zucht. Maar nee, niet aan denken, geniet van het nu. Dat is wat op dit moment vooral heel belangrijk is.

Rijkelijk LAAT!
Goed, terugkomend op het versieren van de boom;
ongeveer 36 uur geleden hadden we nog geeneens een boom gekocht. Deh dah, echt waar! En hij staat nu al op, wat echt een godswonder mag heten. De tijd tot aan kerst lijkt dit jaar wonderbaarlijk veel korter dan andere jaren. De data vallen heel ongunstig uit (vind ik) en ik heb toch altijd ook nog het idee van Sint eruit, boom erin. Misschien in de toekomst de spelregels wat versoepelen. Want; de tijd is spaarzaam, je ruimt je agenda voor december zeer royaal in met veel leegtes zodat je eindelijk(!) eens  door de week gezellig naar de kerstmarkt kunt (niet dus) en voordat je het weet, plop, staat diezelfde agenda weer helemaal vol. Geen idee wie hem vult maar ik knipper met mijn ogen en flash, geen witte ruimte meer te bekennen. Het deed mij net ook beseffen dat ik nog de kaarten moet schrijven, waarvan ik nu al de voorspellende vermoedens uitspreek dat ze na de kerstdagen zullen arriveren. Maar aangezien we welgeteld zelf ook het grandioze aantal van drie kaarten in de bus hebben ontvangen hul ik mij in de aangename gedachte: you are not alone! Maar, evengoed, bij deze mijn excuses. Dat is wellicht niet hoe je het van mij gewend bent.

Niet anders dan anders maar toch ietsje anders:
Niet dat ik het andere jaren niet druk had maar laten we zeggen dat ik de uitdaging ben aangegaan om het nieuwe jaar al vroegtijdig met goede voornemens te beginnen. En dat lukt aardig. Maar vergt nog iets meer planning en inspanning. Maar, tot groot ongenoegen van onze kleine kerst elf aan huis was (en is) mijn afwezigheid van dit jaar extra beladen door het feit dat die boom er nog steeds niet stond. Nog niet eens gekocht! Laat staan versierd.
Dus zondagochtend, met vrienden en aanhangwagen naar de kerstbomenman. Vol goede moed stap je uit maar bij het betreden van het plein tref je, vol verbazing en in tegenstelling tot jouw agenda, een leegte aan! Ongelooflijk, het bewijs dat we echt heel laat waren; driekwart van de bomen al verkocht! De missie was, een kleinere boom dan voorgaande jaren en ik dacht gelijk; ojee, dat wordt niks, maar zoonlief loopt linea recta op een boom af zegt; die wordt het!
Vol spanning wachtend tot de boom uit zijn net wordt bevrijd en zijn wonderschone takken aan ons showt: en als een wonder een schot in de roos! Echt; had zo moeten zijn.

Enfin, dat verliep allemaal vlotjes, maar die boom moet dan thuis nog in een standaard geplaatst wat toch altijd een beetje met gevloek, gemurmel en gehannes gepaard gaat (door manlief, maar nu eigenlijk ook niet, want nieuwe standaard) en normaal gesproken laten we hem dan nog een tweetal dagen staan. Uithangen, zo zeiden we het ook tegen onze inmiddels zeer ongeduldige kerst elf. Die op zijn beurt de geest al zag kruipen, want mama die gaat deze week nog weg en die boom staat dan pas op zijn vroegst eind van de week. Dat was duidelijk een ‘no deal’ voor hem. En vraag niet hoe hij het heeft klaargespeeld bij mij maar die boom stond, nog voordat we naar het feest gingen het ’s middags,
in huis (!) en voordat hij ging slapen het ’s avonds, versierd en wel in de woonkamer te pronken. Vraag het mij niet, echt. Ik kan onmogelijk die grote (maar wel licht dwingende- en delegerende) ogen van mijn zoon weerstaan. Hij weet inmiddels hoe hij mij kan bespelen. Maar goed, het is per slot maar één keer per jaar kerstmis. En verjaardag, en Sinterklaas, Pasen, en…oké. Point made.

En toch ben ik blij dat ik mij heb laten overhalen. Want het betekent weer een korter lijstje, meer ruimte in je hoofd, en als ik vrijdagochtend weer wakker word in ons eigen huis, staat daar heerlijk de kerstboom in de woonkamer te pronken met zijn lichtjes, de kat die erin hangt, de naalden die weer overal te vinden zijn en…
Nee grapje: hij heeft het niet van een vreemde, onze zoon. Ik was (en ben nog steeds) gek op deze tijd van het jaar. En die Magie (met een grote M), die geef ik graag door. Zeker in deze toch al onzekere en verontrustende tijden.


Fijne dag nog.
Liefs