Ciao Bella

Bella l’ Italia 🇮🇹

Ik heb nou al heimwee naar je, vooral omdat ik in gedachte heel bewust voorlopig afscheid heb genomen. 🥲 In de nabije toekomst zullen wij ons niet gaan treffen. Ik heb dan ook even een traantje moeten wegpinken bij het vertrek. Niet in de laatste plaats omdat ik mijn andere helft van de familie meteen mistte, en opzag tegen de lange reis die ons afzonderlijk van elkaar stond te wachten. Ofschoon ik dit jaar weinig foto’s heb geschoten staan in mijn herinnering talloze mooie nieuwe momenten gegrifd. Voor altijd….❣️

Waarom wil je dan niet weer? Want ik hoor het je denken. Eén hele duidelijke reden; het noodgedwongen hoogseizoen, jongens toch, want was dat een tegenvaller. Heel veel, nee correctie, massaal verkeer op de weg. Uuuuuuuren files. Ik kon alleen maar denken aan al die uitlaatgassen waaraan we werden blootgesteld.

🚙🛻🚚🏍💨💨🚌🚛🚚💨🛻🏍🚙💨🛻🚙🚛💨

Zowel heen als terug, maar terug was zo nodig nog erger. En dan, zoek je een stad op, die van zichzelf uiteraard al flink toeristisch is? In het hoogseizoen lijkt het wel of ik in Nederland rondloop, zelfs eigenlijk gewoon; Limburg, ja, zoveel dialectsprekende mensen. Nee, jammer, dat je geen geheel vrije keuze hebt hierin wanneer je schoolgaande kinderen hebt.

Voor de goede orde, al een aantal keer heb ik de bakermat van onze Europese beschaving een bezoek gebracht en het heeft mij altijd kunnen bekoren, ook nu, dit jaar weer. Daar kwam bij dat we in onze gehuurde accommodatie zoveel privacy hadden, niet voor te stellen gewoon. De reikwijdte, het uitzicht, zonder aanhoudende stroom & overlast van verkeer, waarbij alles en iedereen zich, zoals in mijn dorpse stad, per motorisch voertuig voortbeweegt. Nee, het is anders, eenvoudiger, lokaler. Geen massa. Maar uiteraard vooral vakantie bestemming. Denk nu niet dat ik mij zal voegen bij de onverlaten die het gevoel van een vakantiebestemming verwarren met een permanente verhuizing. Zonder ook maar een basis van de taal te kunnen spreken. Dat behoeft verder geen nadere uitleg denk ik; Ik Vertrek is niet aan ons besteed.

Toch deed het even pijn. Gelukkig hebben we nog even kunnen proeven en vanavond al heb ik onze zoon verteld dat hij altijd de optie heeft om later een huis te kopen in Italië en dat wij dan met alle liefde hem daar komen opzoeken 😆. Aaaaacherm, arm kind. Maar hij vond het een goed idee (🎉). Het blijkt dat onze zoon ook zijn hart heeft verloren aan Bella Italia. Maar of dat nou komt door het land of de onbeperkte mogelijkheid over een eigen zwembad te beschikken, daar ben ik nog niet helemaal zeker van.

Hij vond het fijn, zegt ie; was teleurgesteld toen we zeiden dat het volgend jaar toch weer richting Spanje gaat. Dat klinkt in zijn oren als; “dus we gaan nooit meer naar Italië?! Maar ik houd van het huis waar we waren!” 👀 jaaaah, ik denk toch dat het aan het zwembad ligt. Het is toch ook precies zijn moeder hè, mijn zoon.

We hebben besloten; spelen liever op safe, bekend, eenvoudiger te rijden, minder gewaagd. Bovendien, om van Italië te kunnen houden moet je uit ander hout zijn gesneden. Al ligt het er wel aan waar in het land je je bevindt. Het is een subtiel, andere touche, het “La familia” gevoel is zo nodig nog sterker in Italië dan in Spanje. En wat betreft eten, tja, ze kennen allebei hun culinaire hoogstandjes dus het ligt eraan waar je van houdt wat je gewend bent maar vooral; waar je voor openstaat. Wat wel opviel? In de afgelopen zeven jaar zijn ze in Italië flink vooruitgegaan op het gebied van Engelse conversatie kunnen voeren. Vooral als je hier en daar zelf wat Italiaanse flardjes tekst rondstrooit. En dat is absoluut een pluim waard.
Maar hoe dan ook, het was heerlijk, heb weer goed kunnen bijtanken en ondanks de “cultuurshock” die ik vandaag heb beleefd nog steeds in “ontspannen” vakantiemodus.

Ciao, en tot gauw.

Liefs….

Charlotte