Stilte, nederigheid & de arrogante mens.

Vandaag stond er een column in de krant met de vraag:
Als we konden praten met dieren, zou u ze dan nog eten?

Welnu, een hele column met als inspiratie de documentaire die morgen, 20 april 2023 wordt uitgezonden en waarin de slotconclusie van de columnist uiteindelijk het doel van het geschreven stukje een tikje voorbijschiet en een licht onbevredigend antwoord achterlaat. We voelen ons door al onze hulpstukken en ons “kunnen” zwaar verheven boven alles. Hij slaat de spijker absoluut op de kop met dat "verheven voelen" maar uiteindelijk staat er niet vermeld waarom wij, als de mens, met al onze intelligentie (die niet voor iedereen werd weggelegd overigens) nog steeds dieren grootschalig fokken-en een martelgang laten ondergaan om ze vervolgens te eten en ons onder elkaar afknallen en naar het leven staan. En voor mij is daar maar één heel duidelijk antwoord voor. We zijn verarmd in onze liefde voor het leven en arrogant geworden in onze houding. In onze houding jegens andere vormen van intelligentie wel te verstaan. Een dier in het wild is zo fantastisch in elkaar gezet, dat het niks anders nodig heeft dan louter hetgeen de natuur aanbiedt. Ja, denk daar maar eens over na. Door gemakszucht en de daartoe behorende hulpstukken zijn we bijvoorbeeld ons vermogen om onszelf warm te houden kwijtgeraakt, ons vermogen om op afstand te communiceren, zonder technologie, verloren. Dat laatste heette vroeger telepathie en wordt tegenwoordig weggewuifd als hekserij en zweverigheid. Een mens streeft naar steeds meer en grotesker omdat we onszelf aan het uithollen zijn. Omdat we met een onbevredigd gevoel achterblijven. Ik snap niet dat we dat nu nog steeds niet doorhebben. Ik ook niet hoor, doe er ook in bepaalde mate aan mee, echter niet in alles. Ik doe mijn dingen veelal lopend, ben milieubewust en eet nauwelijks vlees. En luxe? Ja, geniet ik wel van. Simpelweg omdat ik ook niet beter weet dan dat het er is.

Enfin, wel een reden waarom wij soms ook het leven als zuur en bitter ervaren. Omdat de mens zichzelf afhankelijk heeft gemaakt van technologie in de vorm van digitalisering van ons leven en van hetgeen dat men een democratie, dictatuur, een koninkrijk, een staat of een keizerrijk noemt maar in de dop en kern niet meer is dan een hele lijst van wetten en regeltjes waaraan men zich moet houden. Die tot stand zijn gebracht door mensen die niet sterk genoeg waren om in de natuur te overleven maar wel sluw genoeg om met overtuigingskracht anderen aan zich te onderwerpen. Of te vermoorden, zoals bijvoorbeeld het instituut de Kerk, die doodsbang was voor intelligente en wijze vrouwen (en mannen) en ze dus daarom heeft verbannen tot de drek der aarde, als hoeren heeft bestempeld, duivelsgespin, heksen en tweederangsburgers. Overigens, niet alleen de Kerk, ook andere geloven konden er wat van. Maar het is een moeilijke materie, dat geef ik toe. Waarbij ik de notitie maak dat ik blij ben geboren te zijn in een land waar men wel nog democratie en regels kent en waar men ook nog steeds rechten heeft!

Maar evengoed; In het dierenrijk geen geloof waaraan je je moet onderwerpen. Helaas wel bij sommige diersoorten rang en orde. Maar geen geld dat bepaald waar je staat, wel nog steeds of je mannetje of vrouwtje bent. De mannetjesleeuw doet niet zoveel en laat de vrouwtjes gerust al het werk doen waar de Zwarte Weduwe haar mannetje gewoon als een lekker hapje ziet, ja, zo kan het ook. Met geen van beiden zou ik eerlijk gezegd willen ruilen en daar komt dan toch weer dat stukje arrogantie naar boven. Ik ben een mens en ik zou geen dier willen zijn. Zeker nu niet meer. Stel je inderdaad maar voor je wordt als legkip-kuikentje, megastal-biggetje, melkkoe-kalfje of hallal-lammetje geboren….

Stel je dat eens voor….word je al stil? Ik wel, en voel mij ineens als mens heel nederig…. en ik omarm het leven!

Fijne zonnige middag nog,
Liefs
Charlotte.