Blauwe Maandag 2023

Daar ben ik dan weer, eindelijk zo goed als hersteld van de Klassieke Griep (en een fikse verkoudheid erachteraan die nog niet helemaal weg wilt). En op deze mooie regenachtige blauwe maandag, 16 januari 2023,  kan ik  eindelijk al mijn werk hervatten dat is blijven liggen. Blauwe maandag! Gek, ik heb er nog niks over gelezen in de media hoewel men er andere jaren ruimschoots aandacht aan gaf. Waardoor zou dat komen? De oorlog in Oekraïne? De energiecrisis? We voelen ons sowieso al bont en blauw en murw van top tot teen, dus blauwe maandag…eerder blauwe januari.

Wat mij betreft wordt 2023 het jaar van de waarheid. Er gebeuren zeer veel vreemde zaken om mij heen. En ik kan mijn vinger maar niet op de uhm…blauwe plek leggen, om het even in deze sfeer te houden. Ik heb veel tijd gehad om over dingen na te denken. Maar eerlijk gezegd heb mij ook nog nooit zo NUTTELOOS gevoeld als de 6 dagen die ik verplicht op bed heb moeten doorbrengen door de griep en niet in staat was om voor mijn zoon te zorgen, laat staan al het andere. Maar in het herstellende momentum van een fikse griep, waarbij je lichaam niks anders doet dan hard werken om een virus eruit te bonjouren heb ik heel heldere momenten gehad die mijn rusteloosheid een beetje hebben kunnen temperen. En mijn blik op de wereld en bepaalde mensen in mijn omgeving heeft doen verscherpen. En eens te meer is gebleken dat ik een kei ben in verbinding zien in bepaalde factoren. Met andere woorden, heimelijkheden van anderen kijk ik dwars doorheen.

Toen ik een dertiger was zag je een rusteloze jonge vrouw die haar heil zocht in studies over kruiden adviezen (wel nog altijd nuttig), opleiding tot voedingsconsulente (alleen toegepast in eigen huis), ja zelfs een opleiding tot Gezondheidstherapeut. Bakken met geld heeft het mij gekost en nog meer vrije tijd maar de rusteloosheid ging niet weg. Dat geld heb ik er nooit mee terugverdiend. Ik vond mijzelf eenvoudigweg niet goed genoeg om een therapeut te worden. Therapeut hè, geen coach.
Ik keek altijd (en nu nog) verschrikkelijk op tegen andere mensen die een duidelijker doel voor ogen hadden dan ik, of zo leek het althans, maar die ook een heel stuk brutaler dan mij waren én zijn. Wat mij vooral tegenhield is dat ik gewend was om 40+ uren per week te werken voor een baas, een dienovereenkomstig salaris had en minimaal een hypotheek die betaald moest worden want de bank heeft niet veel geduld als je achterstand opbouwt. Dus een grote stap in het diepe heb ik nooit durven maken. De afhankelijkheid van een bank was te groot. Geleende centen brengen grote verplichtingen met zich mee. Spaargeld had ik wel (ja ja ik weet wel hoe ik moet sparen) maar niet om een hele grote klap op te vangen. En je wilt ook een beetje leven en niet op de pof of op de zak van een ander, toch?

Ik ben nooit brutaal geweest, ook niet zo opgevoed (misschien helaas) hoewel ik mij ook niet de kaas van het brood laat eten, daar kijk ik wel voor uit. En precies dat, dat ik niet brutaal ben als de laatste drek op aarde, staat mij nu ongelooflijk in de weg, denk ik. En omdat ik maar niet begrijp hoe anderen dat dan doen. Constant van baan wisselen of met de noorderzon vertrekken en we zien wel waar het schip ons naartoe brengt! Want ergens stranden is geen optie lijkt mij. Benijd ik deze mensen? Staar ik mij er blind op? Geen idee. Maar ik vraag mij wel af waar ze het van doen dan? Heb je geen rekeningen die je moet betalen?  Hoe onafhankelijk ben je werkelijk als je eerlijk bent tegen jezelf? En nog meer, hoe onafhankelijk ben je als er iets misgaat? Moet je dan toch weer bij een ander aankloppen om je hachje te redden? Of ben je arrogant genoeg om te denken: ‘mij gebeurt dat niet!’ Heb je je de wet van de aantrekkingskracht eigengemaakt soms? Dus alles wat je denkt en voelt, gebeurt dan ook. En als het dan echt zo simpel is, waarom werkt dat dan niet voor iedereen? Want is de wet van de aantrekkingskracht wel waar? Aantrekkingskracht, dat is simpel gezegd toch gewoon een voortvloeisel uit actie die je onderneemt. Geen actie, geen werking lijkt mij. Met andere woorden, je zult het zelf moeten doen. Als je durft. En de middelen hebt. Of een grote pot met geld ergens. Of als je echt schijt aan alles hebt behalve aan jezelf. Dus eigenlijk best egoïstisch bent. Ja. Kun je wel denken heb je haar weer maar ook dat is een vorm van waarheid.

Waar of niet waar? Is de waarheid voor jou een levens-en zegswijze door een ander (meestal wildvreemde) neergezet en jij kopieert dat, zonder eigen inbreng? Een riedeltje dat je uit je hoofd leert en vervolgens aan anderen verkondigt. En dan, wat voor de één de waarheid is kan voor een andere klinkklare onzin zijn. Leeft diegene dan volgens jou in een onwaarheid. Of is de waarheid voor diegene de mening die hij/zij/het is toegedaan? Van jou, van mij, van iedereen? Want je moet de mening van een ander niet verwarren met de waarheid.  

Zucht ja, het zal de blauwe maandag wel zijn, ik verkeer in melancholische toestanden, voor een dag. Toevallig vandaag. Maar ja toeval bestaat niet zegt men, het valt je toe. Ja ook weer zoiets. En nu zucht ik nog hader. Ik zie door de affirmaties/meningen/zienswijzes/waarheden/leugens  mijn eigen waarheid niet meer. Misschien moest ik voor vandaag maar stoppen. Ik heb nog teveel watten in mijn hoofd om iets zinnigs op te schrijven. Of in dit geval; te typen. Tot volgende week dan heb ik mijn roze bril weer op.

Ciao,

Liefs Charlotte.