Afsluiting van 2022!

De afsluiting van een turbulent & oorverdovend 2022. Graag even een moment van stilte.

Leef jij al met de seizoenen mee? Zoals voorgesteld werd door de overheid, om Covid-19 eronder te krijgen. Of heb jij inmiddels ook al Corona gehad ondanks alle voorzorgsmaatregelen, vaccinaties enzovoorts? En hoe is de ervaring ermee? Ik ben in ieder geval sindsdien niet meer helemaal de oude. Mijn longen laten mij bergop en beetje in de steek en mijn smaak- en reukvermogen is definitief veranderd. Nadat het eerst even een tijdje liet afweten is alles helaas nog sterker geworden voor hetgeen ik juist niét wil ruiken en proeven. Ja, ongelooflijk maar waar!

Zo terugkijkend op de laatste blog van vorig jaar verbaast het mij hoe goed een mens in staat kan zijn aan te voelen wat ons boven het hoofd hangt. Ik zie het mij nog allemaal typen, vorig jaar. Hoe reikhalzend we met z’n allen waarschijnlijk uitkeken naar 2022. Dat voor de eerste helft werd opgeslokt door de nasleep van C-19 (feitje). En dat ik op 23 december 2021 al schreef dat volgens mij de Russische leider stond te popelen om ons te piepelen (FEIT). Helaas kreeg ik, met vele anderen, gelijk. Aan ons, burgers van de Nederlanden, trekt de ellende ook niet meer voorbij. En dat is nu voor nagenoeg iedere Nederlandse staatsburger voelbaar.

De kerstdis zal voor veel mensen flink ‘vermagerd’ uitzien. Niet leuk maar zelfs dat is niet zo erg.  Uitzonderingen daargelaten voor de mensen die sowieso al niks te makken hadden. Overvloed was toch de boventoon die gevoerd werd en het mag ook best wat minder. Maar ook dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Ongelijkheid regeert nog steeds in het land, waar de pluche in Den Haag nul % besef heeft van de ontberingen die de onderste- vaak onzichtbare (dat blijkt dan wel weer) laag van de bevolking zich in bevindt.

Wat mij enigszins tevreden stemt is het idee dat wij mensen na elke crisis weer een stukje meer bewustwording (zullen/kunnen/lijken te) krijgen. Al is soms de vraag welke zich deze keer laat gelden. De laatste jaren zijn er namelijk ook wel wat roeptoeters geweest die volgens mij de plank volledig misslaan over het #woke zijn. Ofwel bewustwording. Want je hebt #woke-terecht en #woke-compleet- van-de- pot-gerukte-onzin dingen. Vooral die wat bedoeld of onbedoeld een complete samenleving lijken te ontwrichten. Deze krioelnesten van zelfbeklag en ellende is vooral op FB (en tegenwoordig ook steeds vaker op INSTA) te zien. Het platform dat ik voornamelijk aanhoud om te kunnen peilen hoe ongelooflijk diep bepaalde lagen van onze samenleving kunnen zinken en mensen zich verlagen tot uitspraken waarvan mij de maag draait. Het is een trieste maar rake samenvatting van de maatschappij. Nationaal en internationaal. Gelukkig zijn er ook nog mooie zaken en zoals altijd kunnen we ook proberen om weer mooie nieuwe voornemens te maken, die je het liefst vandaag al start! Hoor je mij? Nee! Niet wachten tot volgend jaar, daar schreef ik ook al eens een artikel over. Nu! Want uitstel ontlokt meestal afstel.

Verwondering omdat de veerkracht van de ondernemers opnieuw op de proef wordt gesteld. Het zorgt voor verbazing bij mij. Er wordt weliswaar weer ‘volop’ gekocht bij de plaatselijke ondernemer maar het is nu toch wel weer anders. Het volgende probleem heeft zich namelijk aangekondigd. De energiecrisis die ervoor zorgt dat mensen, en ja, ook de ondernemers wederom bikkelen, deze keer tegen de kou in het gebouw! Hoe ongelooflijk bitter dit. Een kruidenbitter om te nippen was toch beter geweest in deze tijd van het jaar.

Enfin. We sijpelen langzaam tegen kerst aan en deze laatste dagen probeer ik (ieder jaar weer) krampachtig een relaxed gevoel te houden. Lukt niet, overigens. Ineens moet ik nog dit en dat en o ja…mijn hemel dat nog vergeten, oh jee, dat is aan mij aandacht ontglipt, heb ik nou alles, nee, help, hellupppp!!! En dan van die op het laatste moment verzoekjes terwijl mijn agenda al strak en bol staat! Ik wil dit niet, ik wil dát wel, wacht… uhm… ik weet niet meer wat ik wil. Jawel. Toch.
Ik wil rust, kalmte, iets wat voor mijn gevoel de laatste jaren ontbreekt in mijn beleving. Soms wil nog dat kleine meisje zijn wat genoot van het versieren van de kerstboom met pap en de spanning samen met mijn zusje naar kerstochtend toe, de heerlijke geuren van kerstdis die mam maakte. Voor de rest, niks. De hele dag genieten van je nieuw verworven cadeautjes, met standaard een stripboek voor ieder.

Ik voel mij gejaagd ondanks dat ik ben gesetteld. Ik maak mij zorgen ondanks het feit dat mij verteld wordt dat dat niet nodig is. Mijn hoofd loopt over, ondanks mijn blog en ik tel de cadeautjes die ingepakt gaan worden en denk…ach…toch weer teveel. En alles schreeuwt in mij. Want er gebeuren zaken waar wij niet om vragen, er zijn zaken gebeurd waar wij niks aan kunnen veranderen en toch…toch…als we ons altijd zo opstellen zal er nooit iets veranderen.

Want we leven in een oorverdovend land. Niet tijd, je leest het goed, maar land. Wij “Nederlanders” doen aan alles mee. Dat zit kennelijk in het bloed. Datzelfde bloed dat allang geleden werd gemengd met vele andere culturen. Ook culturen waar overdadig geluid de boventoon luidt maar dat even terzijde. Misschien is het een idee wanneer eens wat meer mensen iets deden met familiesystemen. Gewoon, om pijn en verdriet uit het verleden definitief de kop in te drukken en niet meer voor de huidige en komende generaties te laten bepalen hoe hun leven er uit zal/moet zien. Bij voorkeur wordt namelijk steeds de slachtofferrol gekozen. En dat vind ik toch iets te gemakkelijk. *Pijn*verdriet*armoede*oorlog*(machts)misbruik*onderdrukking*…het is van alle tijden, in ieder laag van de wereldbevolking en in iedere familie wereldwijd waar een voorouder leed, diep leed, en offers bracht. Veel offers. Laat de huidige en toekomstige generaties dit eindelijk op een vriendelijke en redelijke manier een plaats kunnen geven. Maak geen erfenis van jouw persoonlijke gevoelens.
Want in dit oorverdovende en overbevolkte land wordt al het moois overstemd door gegil, gekrijs en andere zaken…

Ik vraag voor even om stilte en trek mij nu terug, naar mijn dagelijkse, werk- én feestelijke bezigheden.

Daarbij wens ik jullie allemaal een mooie kerst en wederom voor het jaar 2023;
365 dagen vol goede moed, energie en hopelijk een blakende gezondheid. Zaken die niet in een winkel te koop zijn. Maar die we voor een groot deel wel zelf kunnen creëren.

♥ Liefs Charlotte ♥